Hij werd geboren op 21 augustus 1821 in Bad Zwischenahn in het Groothertogdom Oldenburg en op 30 maart 1898 stierf hij in Oldenburg, waar hij 40 jaar van zijn leven heeft gewoond en gewerkt. Hij kwam uit een arm gezin en kon pas studeren toen hij 30 jaar oud was. Schüssler studeerde in Parijs, Berlijn, Giessen en Praag en behaalde zijn doctoraat in Giessen in de geneeskunde.
Eerst heeft Dr. Schüssler 15 jaar gewerkt als homeopaat, maar al gauw was hij hierover ontevreden. Hij zocht een eenvoudige geneeswijze en ging daartoe storingen, die wij ziekten noemen, grondig onderzoeken. Door de bevindingen van Dr. Virchow, de ontdekker van de cellen van het menselijk lichaam en door de Nederlander Jacob Moleschott, die zich bezig hield met de biochemische processen in de cel van het menselijk lichaam, werd Dr. Schüssler gefascineerd en begint hij op basis van de celtheorie te onderzoeken naar de oorzaken van de ziekten en de behandelingen ervan.
De ontdekking van de Schüssler Celzouten
Gaandeweg ontdekte hij twaalf minerale zouten, die zeer belangrijk zijn voor de werking van het menselijk lichaam en komt hij erachter waar deze mineralen voorkomen in het menselijk lichaam. Hij kwam tot het inzicht dat de gezondheid van de cel en daarmee de gezondheid van het lichaam ontstaat door het aanvullen van de verliezen. Hij ging zelfs verder: Om schade te voorkomen en om de celzouten direct opneembaar te maken voor de cellen, moesten ze gepotentiëerd (verdund) worden. De celzouten volgens Schüssler bevatten zodanig verdunde mineraalzouten dat ze direct door de cel opgenomen kunnen worden.
Deze nieuwe methode voor de behandeling van Dr. Schüssler vond snel enthousiaste supporters en het aantal patiënten groeide erg snel, duizenden patiënten vanuit de gehele wereld kwamen naar Oldenburg en kregen zijn hulp. Vandaag de dag heeft de biochemie van Dr. Schüssler niets van zijn actualiteit verloren, het is juist het tegengestelde, de minerale zouten volgens Dr. Schüssler worden steeds populairder.